Vanmorgen werd ik weer met een heel fijn gevoel wakker en dat miste ik een tijdje. Helaas werkt mijn lijf nog niet echt mee. Sinds maandag heb ik weer last van mijn rug en heup, die vervelende scherpe pijn met uitstraling naar mijn been. Ik weet dat het verergerd wordt door stress, gelukkig is de stress al minder. Ik voel rust in mijn hoofd, alleen maar rust en dat voelt fijn. Omdat het mentaal goed gaat, ervaar ik de pijnen minder heftig. Ook al kan ik momenteel minder goed lopen, ik ben gelukkig en dat zorgt ervoor dat ik meer kan hebben. Mensen met fibromyalgie zijn extra gevoelig en dat ben ik ook. Ik heb een tijdje gezocht naar wat ik nodig heb om gelukkig te zijn met fibromyalgie en ik ben aardig op weg.
Ik heb mezelf nodig om mij te accepteren in alles wie ik ben en wat ik heb. Een paar weken geleden was de fysieke pijn even iets minder, maar ik was niet echt gelukkig. Ik keek om me heen en ik had – en heb nog steeds- alles wat ik wil en wat ik nodig heb, toch was er vaker geen gevoel van geluk. Als ik mijn man in zijn ogen keek, wist -en weet- ik dat ik met ons huwelijk wel heel gelukkig ben. Daar ligt het absoluut niet aan. Ik ben gelukkig met wat ik heb, alleen moest ik nog gelukkig zijn met wie ik ben. Loslaten. Dat is wat ik moest doen om gelukkig te zijn, loslaten. Het is niet makkelijk, maar soms is het nodig.
Zo las ik van de week een artikel in de Happinez van een zenmeester die vertelde over waarom mensen niet gelukkig zijn in deze wereld waarin alles perfect moet zijn of eigenlijk er perfect uit moet zien. En toevallig had ik daar ook nog een gesprek over. Het is alsof alles op z’n plek valt, alsof het zo moet zijn, want dit is mijn weg naar geluk. Zelf heb ik namelijk ook lang gedaan alsof mijn leven perfect was, alleen de mooiste momenten gedeeld en mijn lippen op elkaar gehouden. Dat is alleen niet de realiteit. Achter dat masker zit onzekerheid, schaamte, pijn en verdriet. En ik vind dat je dat ook mag laten zien. Je bent goed zoals je bent, met leuke en minder leuke dingen. Je hoeft geen moeite te doen om er te mogen zijn.
Sommige mensen vinden het heftig dat ik in mijn blog open ben over persoonlijk dingen, een jaar geleden deelde ik dezelfde mening -over anderen- en nu niet meer. Ik keek er op een bepaalde manier naar, omdat het iets was dat ik zelf graag wilde, maar (nog) niet durfde. En daardoor had ik een oordeel, wat al niet goed is en ook niet klopte. Gelukkig krijg ik veel leuke en super lieve reacties. Ik vind het mooi en heel bijzonder dat er mensen zijn die veel aan mijn blog hebben en er van kunnen en mogen leren.
Vanmiddag ben ik samen met mijn man naar het gemeentehuis in Utrecht geweest, waar we de geboorteakte van Ella hebben laten opmaken. Later deze week kunnen we haar laten registreren in het BRP. En dan is ook Ella officieel mijn dochter! Ik ben zo blij dat het allemaal gaat lukken, want het leek heel even onmogelijk te zijn.
Nu ik dit schrijf begint het zonnetje te schijnen. Het is koud buiten, de klok is weer ingesteld op wintertijd en de bladeren vallen van de bomen. Als het zonnetje in je hart schijnt, maakt het allemaal niet uit. Neem de dag zoals het is en geniet van elk moment. Geniet van de regen, van de zon en van alles wat zich aandient vandaag. Lach zo hard als je kunt wanneer je blij bent en geniet er van. Mocht je verdrietig zijn, laat het er maar zijn, het is oké. Het mag er zijn en het wordt beter. Voor mij is het nu al beter, daarvoor ben ik heel dankbaar. Ik kan weer relaxed op de bank zitten, leuke magazines lezen, een interessant programma kijken en genieten van alles om mij heen. Het lijkt vanzelfsprekend, maar als je niet vrij bent van obstakels en gedachten kunnen dit soort dingen al een opgave zijn. Meer doen, minder denken.
Ik voel me vrij en eindelijk compleet ♥♥
