Sinds november heb ik geen yogalessen meer gegeven. En daarmee was het een tijd geleden dat ik zelf op de mat heb gestaan. De laatste keer dat ik probeerde te mediteren had ik ontzettend last van zenuwpijn en zenuwtrekkingen. En ik merkte dat mijn lijf het even niet zo prettig vond. Op een gegeven moment probeerde ik het niet eens meer, omdat ik zoveel last had van klachten.
Door alle stress die deze bizarre tijd met zich meebrengt merkte ik, dat ik steeds verder weg was van mijn (levens-)doel. Daarnaast zorgt stress helaas ook voor verergering van klachten. Mijn schouders stonden twee weken geleden scheef, de rechter stond omhoog en de linker omlaag. Daardoor kreeg ik erg last van mijn nek en rug. En helaas kan ik niet naar een manueel therapeut, vanwege m’n hypermobiliteit. Tijd voor yoga dus!
”De eerste keer na een lange tijd was heel bijzonder. Ik maakte iets mee wat ik als yogadocent eerlijk gezegd eigenlijk alleen maar bij leerlingen had gezien. Ik begreep het wel, maar ik had het zelf nog niet ervaren.”
Op het moment dat ik met gesloten ogen vooraan mijn yogamat stond en mijn aandacht naar binnen bracht, stroomde er ineens een traan over mijn wang. In de stilte hoorde ik nog meer tranen vallen op mijn mat. Vanuit de zonnegroet in de ene yogahouding naar de andere, maar mijn tranen hielden niet op.
Soms is het goed om een tijdje afstand te nemen van iets wat op dat moment niet werkt voor jezelf. Ik schaamde me er bijna voor dat ik mijn yogamat aan de kant liet liggen, omdat ik vond dat ik als yogadocent absoluut yoga moest beoefenen. En achteraf gezien hadden mijn yogamat en ik gewoon een liefdevolle tijdelijke en een voor mij noodzakelijke pauze.
Na een klein potje huilen op mijn yogamat met een fijne serie asana’s (yogahoudingen), voelde ik me weer zo goed als nieuw. Mijn schouders staan in elk geval weer goed en de rest van mijn lichaam ook. Door yoga te beoefenen kwam ik weer helemaal terug bij mijn kern en vanuit daar wordt het alleen maar beter.
Ik ben er dankbaar voor, dat ik weer heb mogen ervaren wat voor goeds yoga met een mens kan doen. Omdat yoga mijn leven mooier maakt, beginnen we elke morgen de dag weer samen. Ook als het even iets minder gaat, want ik kan natuurlijk alles in mijn eigen tempo doen. Stapje voor stapje kom ik steeds iets verder. Soms een stapje terug en dan weer twee vooruit. Waar ik vorig jaar nog twee stappen terug zette en één vooruit. En over een tijdje, ben ik weer op het punt waar ik ooit geëindigd was.
Blijf in jezelf geloven, ook als je denkt dat het echt niet meer gaat.
Wat een krachtige ontwikkeling maak je nu door, dat is na een lange weg naar beneden weer langzaamaan de berg op klimmen! ??❤️
Love you ❤️
Mooi Rachel, blijf in jezelf geloven ❤
Dankjewel Antoinette ☺️❤️
❤❤❤
❤️❤️❤️
Lieve Rachel,
Ik heb de laatste tijd ook niet zo vaak aan yoga gedaan, maar ik heb tijdens yoga of de ontspanningsoefening erna regelmatig gehad dat er ineens tranen kwamen. Blijkbaar raak je tijdens de oefeningen iets aan in jezelf waardoor er energie gaat stromen ofzo. Ik vind het altijd iets moois en fijns en voel me daarna ook goed en rustig.
Fijn dat je schouders in ieder geval weer recht staan nu, dat scheelt een hoop qua pijn en je dagelijkse dingen… rustig aan doen wat je kunt, accepteren dat je dingen op een ander tempo of niveau moet doen en lief zijn voor jezelf is denk ik heel belangrijk! ?
Lieve Patricia,
Bedankt voor je lieve bericht ?
Wat mooi dat jij het ook zo hebt ervaren. Het was echt heel fijn. Alsof er een deurtje open ging, waar meestal een slot op zit. Het scheelt inderdaad ook een hoop qua pijn ?? ben zo blij dat yoga helpt tegen deze klachten. Dank voor het delen van je ervaring ? Ik hoop dat het goed met je gaat! Liefs ?
Mooi Rachel! ❤
Dankjewel Myra ❤️
Blij voor je Rachel
Ik kan het nog niet
Ook door het stop zetten van de manuele therapie
Mag binnenkort weer beginnen en hoop dan
weer op een punt te komen om er voor te gaan.
Dankjewel lieve Antonia ? jammer dat het je nog niet lukt. Een fijn vooruitzicht dat je binnenkort weer kan beginnen! Veel sterkte toegewenst ? Liefs!
Lieve Rachel,
wat fijn om bevestigd te zien wat ik al vermoedde: dat het nu toch echt beter gaat. Ik zag het aan alle mooie foto’s die ik voorbij zag komen op social media: een duidelijke coming-out na een gedwongen periode van stilte, afzondering en contemplatie.
Heftig om je blog te lezen over je rouwproces rond kinderloosheid. Je had het me destijds wel verteld, maar nu weet ik het verhaal erachter. Ik weet niet wanneer en of we elkaar weer gaan zien. Ben overgestapt naar andere sportschool.
Keep showing your inner & outer beauty to the world!!
Liefs Solita
Xxx