Een chagrijnig mens in de rolstoel. Dat is wat ik vooral niet wil worden en niet wil zijn. Ik zou het heel erg vinden als ik een boze, gehandicapte vrouw in een rolstoel word. Voordat ik gehandicapt was heb ik aan de andere kant gestaan, letterlijk ‘gestaan’. Toen ik nog niet in een rolstoel zat

Wat een prachtige dag. Ik kan oprecht ‘zeggen’ dat ik in tijden niet zo’n leuke dag heb gehad. Het was een perfecte dag! Een mooie aanvulling op mijn dierbaarste bezit aan herinneringen. Ik heb besloten om nieuwe herinneringen te maken, in plaats van in een hoekje weg te kwijnen. Het was overigens een dag zonder

Geduld is een schone zaak. Geduld is iets waar ik niet zoveel van heb. Want geduld, dat heb ik vaker niet dan wel. Al sinds ik me kan herinneren ben ik vaak ongeduldig. Dat is hoogstwaarschijnlijk de reden dat ik zelf degene ben die met tweehonderd kilometer per uur een weg naar herstel wil bewandelen.

Van mijn ego is niet zoveel meer over. Rolls-Royce, rollator, rolstoel. Ze beginnen allemaal met een R, dan een O en een L. Ik was net over de vorige drempel heen en kon weer even op adem komen, dacht ik. Helaas heb ik veel pijn en het zwalken/wankelen/proberen te lopen met de rollator maakt het

Wenkbrauwen zijn in mijn leven altijd ‘een ding’ geweest. Wenkbrauwen maken je gezicht. Zonder wenkbrauwen voelt het alsof mijn gezicht niet compleet is. Alsof ik ziek ben of moe (ben ik ook wel een beetje), maar zo wil ik er niet uitzien. Er zijn momenten geweest dat ik heb geprobeerd mijn wenkbrauwen te accepteren zoals

Mijn ‘uitjes’ zijn klein en fijn. De oefenritjes met de rollator zijn al iets minder overweldigend dan in de eerste dagen. Ik had zelfs even een lach op mijn gezicht, die kon er eerder niet vanaf geloof ik.. Wellicht ben ik iets te hard van stapel ‘gelopen’ de eerste keren. Het lukt me nog niet

In het ziekenhuis leek het bijna als vanzelfsprekend dat ik met een rollator liep en was ik maar al te blij dat ik ermee naar de gang kon. Op de gang kon ik alleen zijn en videobellen met m’n zusje. Eenmaal thuis aangekomen waren Steve en ik meteen op zoek gegaan naar een rollator. Voor

Het moment dat ik op straat een oud-Zumba-leerling tegenkwam, besloot ik om ook over deze periode uit mijn leven te schrijven. Ik zag dat ze nogal schrok van hoe ik erbij liep en wist dat deze vrouw zeker niet de laatste zou zijn die ik tegenkom. Over de grootste drempels ben ik heen ‘gestapt’. Het

Toen ik vanaf het ziekenhuisbed voor de eerste keer naar het toilet moest werd me gevraagd hoe ik daar zelf het liefst heen wilde gaan. Ik gaf aan dat ik zelf wel (met hulp) wilde proberen om te lopen. De broeder reed een rollator naar mijn bed. En daar stond ik dan, voor het eerst