Mijn dochter Ella wordt bijna 18 jaar, in de hemel weliswaar. Ik ben trots, dankbaar en verdrietig tegelijk. Als moeder zijnde zou ik haar zo graag willen zien, feliciteren en haar de allermooiste verjaardag van de wereld wensen. Ik geloof dat elke moeder dat wil op de verjaardag van haar dochter. Ze is zo ver

Ik merk dat ik de laatste tijd struggle met het beantwoorden van deze vraag. En dat komt mede doordat ik het antwoord op de vraag een lange tijd heb laten samenhangen met het feit dat ik voor een deel rollend door het leven ga. Ik merk ook dat wanneer mijn omgeving mij ziet rollen, er

Langzaamaan begin ik steeds iets meer te wennen aan hoe mijn leven er nu uitziet. En toch heb ik soms ook het gevoel dat dit nooit echt went. Heel lang heb ik mijn hoofd boven water kunnen houden, ondanks de klachten waar ik -al jaren- last van had voor de FNS en EDS diagnoses. Op

Na een middag samen met Steve, een aantal goede gesprekken kwamen er uiteindelijk weer een paar tranen en voel ik me inmiddels iets beter. Ik heb weer ‘contact’ met mijn kern, mijn emoties en weet wat ik moet doen om hieruit te komen. De taken die ik wilde doen bleven vandaag niet liggen en ik

Zo nu en dan vraag ik mezelf af of mijn overlevingsstand aan staat. Het kan niet zo zijn dat ik dit nu accepteer en doorga alsof er niets aan de hand is. Dat overlevingsmechanisme herken ik bij mezelf. Al vaker kon ik doorgaan in situaties die eigenlijk te zwaar waren om door te gaan. Een

Het goede nieuws is dat Steve mij nog mag en kan helpen door middel van massage, voedingsadvies en een aangepast bewegingsprogramma. Meer dan heel fijn dat het kan, aangezien ik niet meer naar een chiropractor, manueel- of fysiotherapeut mag. De puzzel is nu compleet. Niet dat ik hier blij mee ben, maar het geeft rust

Het allerlaatste wat ik zou verwachten na alles wat ik vorig jaar met mijn gezondheid heb meegemaakt, is helaas nu werkelijkheid. Waar zal ik beginnen? Ik weet het gewoon niet, dus ik begin waar mijn hoofd begint met denken. Vanmiddag had ik eindelijk de afspraak waarna het beter met me zou gaan. Mijn lijf geeft

In mijn revalidatieproces zijn er letterlijk stappen vooruitgezet. Ik heb stappen vooruitgezet. Helaas met terugvallen, voor mijn gevoel te veel. De goede en minder goede perioden houden ‘het’ voor mij in balans. Zonder goed, geen slecht en zonder pieken zijn er geen dalen. Ik weet niet of er op deze manier naar wil kijken, maar

Steeds meer krijg ik een beetje grip op mijn leven, controle over mijn lichaam. Ik onderzoek opnieuw wat bij me past, wat ik leuk vind om te doen en waar ik positieve energie van krijg. Het liefst krijg ik die positieve energie, zonder er heel veel lepels voor in te leveren. Soms ben ik de oefeningen

Allereerst wens ik je een heel mooi, gelukkig, liefdevol en gezond nieuwjaar! We zijn over een paar dagen alweer halverwege januari, dus het voelt een beetje lullig, maar het was nog erger geweest als ik het je niet had toegewenst. Mijn laatste sessie met m’n superfijne psychologe zit erop. Ze vindt dat ik er klaar